Depresja to choroba, która może dotknąć osoby w każdym wieku.

Smutek czy dołek psychiczny, w jaki zdarza się wpadać ludziom od czasu do czasu to normalne elementy codziennego życia emocjonalnego, jest to jedna z reakcji organizmu na niepowodzenia czy rozczarowania. Kiedy jednak uczucie pustki i rozpaczy zaczynają dominować i nie mijają – nie pozwalając człowiekowi cieszyć się życiem jak dotychczas – może się okazać, że człowiek ów cierpi na depresję.

Wiele osób stosuje termin ‘depresja’, opisując uczucie smutku, ale ta choroba to coś znacznie więcej. Osoby ze zdiagnozowaną depresją często opisują, że czują się jakby żyły w „czarnej dziurze” lub były skazane na nieuniknione niepowodzenia. Niektórzy w ogóle nie skarżą się na uczucie smutku – zamiast tego czują się apatyczni, nie mają energii do życia, mają wrażenie, że nie ma ono sensu.

Depresja to stan, który pojawia się niespostrzeżenie i powoli. Depresja przede wszystkim różni się od uczucia smutku tym, że zakłóca codzienne życie człowieka. Nie pozwala człowiekowi normalnie pracować, uczyć się, jeść, spać czy po prostu bawić się. Uczucia bezsilności, bezradności, beznadziejności są bardzo intensywne i rzadko ustępują, chociażby w najmniejszym stopniu. Najczęściej sprowadza się to do tego, że dotychczasowe zainteresowania przestają być ważne, człowiek unika spotkań ze znajomymi i towarzyszy mu ciągłe uczucie zmęczenia. Wykonywanie codziennych obowiązków przytłacza go. Człowiek powoli traci poczucie sensu, staje się bierny, nie wykazuje ochoty na żadną aktywność i jedyne czego pragnie to samotność. Człowiek ma poczucie niezrozumienia przez bliskich, wszystko, co do tej pory przynosiło nam radość, jest dla nas obojętne.

Choroba ta dotyczy dwa razy częściej kobiet niż mężczyzn. Istnieją dwie grupy ludzi cierpiących na depresję, i każdej z tych grup towarzyszą różne objawy.